Во рајот или во пеколот? Кога душата на починатиот го напушта телото?

По смртта, човечката душа останува 40 дена во местото каде што живеела. Но во овој момент таа е во менталното тело кое ги има истите навики како и во животот, но не може да биде свесна за нив. Веднаш по смртта душата е во голем немир. Тешко и е да сфати и да разбере како да продолжи да постои. Затоа е обичај многу народи да прават погреб на денот на смртта. Додека тоа не се случи, душата ќе биде блиску.

Откако ќе заврши погребот, душата ќе види како нејзиното тело е „посветено на земјата“ и дури потоа периодично ќе ја посетува. Како да се однесувате со роднините на починатиот? По смртта, душата ќе се обиде малку да се смири, па ќе оди во омилените места и населби, ќе ги посети роднините и пријателите. Затоа сите роднини во овој момент треба да престанат да плачат, тагуваат и да не ја покажуваат својата очајност. Ако душата на покојникот ја види сета оваа тага, ќе доживее маки. За да и помогнете на душата да се смири што е можно побрзо, неопходно е постојано да се читаат молитви. Душата на покојникот слуша сè затоа што е секогаш блиску до најблиските. Многумина веруваат дека смртта е едноставно премин кон нов живот. Може да се спореди со пресоблекување. Така душата може да менува едно тело за друго.

Што вели православната црква за душите на починатите?
Православната црква во овој поглед вели дека по напуштањето на овој свет, душата мора да помине низ неколку фази:
Се збогува со физичкото тело.
Останува некое време на земјата, ги посетува роднините и омилените места.
Пробниот период поминува.
Се издига до небото.
Тоа поминува низ Божјиот суд.
Тој отиде во пеколот или рајот.
Сите овие фази се чекор по чекор и се случуваат во посебно одредени денови. Токму во овој момент на душата на починатиот и е потребна поддршката од неговото семејство и пријателите. Тие треба да читаат молитви, да постават свеќи во храмот за нејзино упокојување, да нарачаат комеморација и да ја одбележат. Исто така, не заборавајте да го посетите гробот и да го вратите редот таму.

По нивната смрт, починатите роднини не престануваат да ги сакаат живите. Можеби ќе останат во близина уште неколку дена или ќе дојдат во сон и ќе дадат вредни совети. Често на овој начин починатите родители доаѓаат кај своите деца и им даваат некои индиции. Не вреди да се вознемируваат починатите роднини без причина.

Секој обид за контакт со нив е аларм и вознемиреност за починатиот. По правило, самите покојници знаат кога на нивните роднини им треба помош и поддршка, па и самите доаѓаат кај нив.