Никогаш да не ја нагласуваме слабоста на другиот

Старец Емилијан Симонопетриски

Подобро да си го изедеш јазикот, отколку така да му зборуваш.

Никогаш никого да не навредуваме, ниту да нажалуваме, никогаш да не правиме да се чувствува лишен, понижен, смален, бидејќи му ја убиваме душата.

Тој човек ќе биде повреден и не ќе може да успее во својот живот…

Никогаш да не му ја истакнуваме неговата слабост, неговиот проблем. Никогаш да не го потсетуваме на неговата злоба, на неговиот грев. Само пофалби да користиме, но благородна пофалба, а не бесполезна.

Бидејќи човекот никогаш не се поправа со исмевање, ниту од замерки. Треба да е многу свет, за да прифати да се поправи преку исмевање, преку покажување со прст или укорување.

Но, да беше толку свет, не ќе ја имаше таа слабост, поради која треба да биде укоруван.

Штом ја има, единствено што треба е крајна почит, за да може некогаш да се смири (понизи) и да се поправи, гледајќи го твојот мир, кротост, смирение, љубов, долготрпение, искреност, снисходење, милозливост…
Само оној кој ги има овие добродетели може да поправи и некој друг.